سنسور القایی، یک دستگاه الکترونیکی پیشرفته است که بدون نیاز به تماس فیزیکی، قادر به تشخیص اهداف فلزی، به ویژه فلزات آهنی، می‌باشد. این سنسورها همچنین قابلیت شناسایی فلزات غیرآهنی از جمله آلومینیوم، برنج و مس را نیز دارند. با این حال، استفاده از اهداف فلزی غیرآهنی می‌تواند محدوده کارکرد این حسگرها را محدود کند.

محدوده سنجش حسگر القایی:
محدوده حسگر یک سنسور القایی، فاصله‌ای است که این حسگر می‌تواند بدون مشکل، هدف فلزی را تشخیص دهد. این فاصله سنجش در برگه اطلاعات سنسور مشخص می‌شود. در زمان تشخیص فلز غیرآهنی، برخی از عوامل اصلاحی نیز در برگه اطلاعات مشخص می‌شوند. فلز غیرآهنی، هر فلزی است که حاوی مقدار قابل توجهی آهن نیست. به عنوان مثال، برنج، آلومینیوم و مس از جمله فلزات غیرآهنی هستند.

مثال عملی:
برای تشخیص یک جسم برنجی، کافیست فاصله حسگری را در برگه اطلاعات در 0.5 ضرب کنیم. به عنوان نمونه، اگر می‌خواهیم جسمی از برنج را تشخیص دهیم و فاصله حسگری 12 میلی‌متر باشد، فاصله واقعی حسگر تا جسم برنجی 6 میلی‌متر خواهد بود.

اجزای سنسور القایی آتونیکس:
- بدنه سنسور: جایی که مدار کارکرد سنسور قرار دارد.
- صفحه سنسور: بخشی از حسگر که اهداف را تشخیص می‌دهد.
- چراغ نشانگر: نشانگری که در هنگام حضور هدف در محدوده حسگر روشن می‌شود.
- انتهای کابل یا رابط کابل: جهت اتصال به سیستم.